Rond mijn 21ste, toen Nederland van de gulden overging naar de euro besloot ik dat ik eindelijk echt de stap ging zetten. Ik fantaseerde er al over sinds het moment dat ik het begrip seks leerde kennen.Niet dat ik ooit begreep waarom.. ik voelde gewoon dat ik het moest hebben gedaan voor ik spijt ging hebben dat ik het nooit uitgeprobeerd had. Ik wilde sekswerker zijn. Misschien een dag of een maand, misschien voor jaren. Dat wist ik niet. Ik wilde gewoon dat ik nooit spijt zou krijgen dat ik het niet gedaan had.
 

Deze stap heeft enorm veel vooroordelen. Nee, ik had niks te maken met loverboys. Nee, ik had geen vreselijke of waardeloze jeugd gehad. Nee, ik had geen drugsverslaving en heb dit ook nooit gekregen. Nee, ik had geen torenhoge schulden. Ik had het prima voor elkaar en een goede baan. Dit stukje van mij bleef gewoon altijd trekken. Iets doen wat niet mocht. Hoe belandde ik in de seksindustrie? Via de gouden gids. De seksadventies in de Telegraaf trokken altijd al mijn aandacht. Echter, toen ik puntje bij paaltje de stap wilde zetten, had ik alleen maar een telefoonboek en een gouden gids voor mijn neus. Ik belde het eerste privé huis wat binnen mijn bereik was met het openbaar vervoer.
 

Wonder boven wonder werd ik direct aangenomen bij het eerste gesprek. Ik was helemaal enthousiast! Ik had geen idee dat je nogal snel wordt aangenomen in deze industrie. Het tarief zat op 30 euro voor een half uur. Nu denk ik, mijn god, what was i thinking! Maar toen, met mijn naïeve jonge koppie leek een euro per minuut wel echt een berg geld. Ik had destijds niet het besef dat ik daar nog de belasting van ging moeten betalen. Geen pensioen opbouw, geen vakantiegeld of ziekte dagen. Geen verlof dagen. De luxe van elke ZZP’er dus. Ik wist hier tijdens mijn start te weinig van. Ik wist ook duidelijk te weinig over SOA’s etc. Waar de risico’s zitten. Maar ach, door schade en schande

wordt men wijs. Maar hier zou inderdaad wel een sekswerkers starter opleiding voor mogen komen. Het is immers een legaal beroep.
 

Het klinkt zo heftig. Je lichaam verkopen. Maar dat heb ik altijd zo’n onzinnige uitspraak gevonden. Je verhuurt je tijd, net als elke andere dienstverlener. Geen mens koopt je lichaam. Als je in de juiste veilige omstandigheden verkeerd zoals ik, is nee, gewoon nee. Intussen doe ik voor de lol een paar keer per week dinnerdates tegen een aanzienlijk hoger tarief. Ik vind het gewoon ontzettend spannend, nog steeds. Het stukje dubbelleven heeft 2 kanten. Het is spannend om iets te doen wat niet maatschappelijk geaccepteerd is. Maar het is evengoed lastig om

niet geaccepteerd te worden voor wie je bent, altijd te moeten liegen tegen je naasten. Gelukkig ben ik wel gezegend met vriendinnen die precies weten wat ik uit spook. Die graag naar mijn ervaringen luisteren.
 

Het vak is leuk, spannend en soms ook niet. Zoals elke baan. Ik kom veel verschillende mensen met verschillende voorkeuren tegen. Ook heb ik wel eens te maken met agressie. Maar vast en zeker niet vaker dan de gemiddelde trein conducteur bij NS. 

Ik ben gewoon een belastingbetalende mens, die houd van haar werk, en op sommige dagen wat minder. Net als elke andere Hollander. Ik zou sterven van verveling in elk ander beroep.

sexpower.online